Η Διαιτησία είναι Λειτούργημα και όχι Επάγγελμα

            Η Διαιτησία είναι Λειτούργημα και όχι Επάγγελμα

           

Η εξαιρετικά ρευστή κατάσταση που επικρατεί εδώ και αρκετό καιρό στα διοικητικά τόσο Ολυμπιακών, όσο και μη Ολυμπιακών (αλλά αναγνωρισμένων από τη Γ.Γ.Α.) αθλημάτων, έχει και μια "θετική" επίπτωση σε αυτά: Πολλοί είναι οι σύλλογοι,τα γυμναστήρια, οι εταιρείες και οι διοργανωτές που σπεύδουν να οργανώσουν αγώνες χωρίς την απειλή της ακύρωσης και της ματαίωσης τους από τον "επίσημο" φορέα του αθλήματος. 'Ετσι, οι ποινές που επέβαλε η Επιτροπή Φιλάθλου Ιδιότητας στις διοικήσεις της Πυγμαχίας (Ε.Ο.Π.), του Κικ-Μπόξ (Π.Ο.Κ.) και του Καράτε (ΕΛ.Ο.Κ.) παρά τον μη τελεσίδικο χαρακτήρα τους και τις δικαστικές διαμάχες που πυροδότησαν, επέτρεψαν στους πολέμιους τους να επιχειρήσουν να διοργανώσουν αγώνες σε περιοχές όπου δεν το αποτόλμησαν στο παρελθόν, αλλά και στους συλλόγους να συμμετάσχουν σε αυτές. Την ίδια ώρα, ένα άλλο πεδίο αντιπαράθεσης αλλά και συγχρόνως άντλησης πόρων από αυτό, είναι οι παντοειδείς Σχολές Προπονητών για την εγκυρότητα των οποίων και την αποκλειστική διενέργεια τους ερίζουν τόσο οι Ομοσπονδίες Ολυμπιακών αθλημάτων, όσο και των μη Ολυμπιακών, όπως συνέβει με τον πρόσφατο "πόλεμο δηλώσεων" μεταξύ της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πάλης και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μικτών Μαχητικών Αθλημάτω (Π.Ο.Μ.Μ.Α.) σχετικά με την αποκλειστική  αρμοδιότητα διοργάνωσης Σχολής Προπονητών ΜΜΑ.

            Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση ακραίου ανταγωνισμού, η Διαιτησία των Μαχητικών Αθλημάτων απαξιώνεται έτι περισσότερο καθώς ουδείς λαμβάνει υπόψιν τις θέσεις των λειτουργών της, εάν και όταν εκφράζονται. Όσον δε αφορά τα Ολυμπιακά σπορ, όπως η Πυγμαχία, ευτυχώς η στάση των Ομοσπονδιών είναι σχεδόν (και ευτυχώς) "ψυχαναγκαστική", καθώς και λόγω ανικανότητας και λοιπών παθογενειών του χώρου (ύπαρξη κλειστών κυκλωμάτων), κανένας δεν αποπειράται να "χρίσει" Διαιτητή χωρίς τη διαδικασία της επιτυχούς περάτωσης Σχολής και....τέτοιες δεν γίνονται, ενώ και όταν γίνονται, όπως το 2012 στη Θεσσαλονίκη για την Πυγμαχία, οι πτυχιούχοι της ως δια μαγείας "εξαφανίζονται". Τι γίνεται όμως στις άλλες Ομοσπονδίες και ακόμη τι γίνεται στις αντιπροσωπείες ξένων Ομοσπονδιών, στις εταιρείες αθλητικού θεάματος και στις διοργανώσεις των τοπικών "φυλάρχων" που δεν δίνουν σε κανέναν λογαριασμό και αντιμετωπίζουν τον Διαιτητή ως "αναγκαίο κακό";  

             

Τα "κέρδη" της επιμόρφωσης!!!

Σε αυτούς τους χώρους, η διενέργεια Σεμιναρίων και Σχολών Διαιτησίας αποτελεί ακόμη μία πηγή προσπορισμού κέρδους, το οποίο και αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο με την εφαρμογή κάθε έμπνευσης των διοργανωτών που "αναβαθμίζουν", "επικαιροποιούν", "διεθνοποιούν" και τόσα άλλα, τα στελέχή τους που τα διακοσμούν με ποικιλόχρωμα "παράσημα", "πουλάδες" και πτυχία χωρίς κανένα ουσιαστικό διεθνές αντίκρυσμα. Και ενώ είναι γνωστό ότι οι αμοιβές των Διαιτητών είναι χαμηλές, εντούτοις ακόμη και η ηθική ανταμοιβή των ικανών διεθνών Διαιτητών που ακολουθούν εθνικές αποστολές στο εξωτερικό είναι "προς πώληση" αφού πολλοί συνάδελφοι καλούνται να πληρώσουν τη μετακίνηση, τη διαμονή-διατροφή ακόμη και την ομοιόμορφη εμφάνισή τους!!! Οι υποψήφιοι Διαιτητές είναι πηγή πλουτισμού και όταν περατώσουν τις επ' αμοιβή σπουδές τους, σπάνια καλούνται να διαιτητεύσουν όπως στην περίπτωση της Τοπικής Επιτροπής του Γου Σου Κουνγκ Φου στη Θεσσαλονίκη όπου "ξηλώθηκε" ολόκληρο το ντεκόρ από το Καυταντζόγλειο Στάδιο και οι πτυχιούχοι Διαιτητές, στους οποίους απένειμε το πτυχίο ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λάμπρος Σταμούλης, έμειναν στα "κρύα του  λουτρού". Και αυτή είναι μόνο μία περίπτωση από τις πολλές. Φυσικά η απόσταση από την έδρα των περισσότέρων Ομοσπονδιών από την Αθήνα είναι που "επιτρέπει" στους επιτήδειους να συμπεριφέρονται στους λειτουργούς της Διαιτησίας ως σε κατοίκους (αθλητικής) αποικίας.      

            Τέλος, και με βασικό υπεύθυνο για αυτό τον ίδιο τον συνάδελφο Διαιτητή, οι διοργανωτές "Πρόεδροι" απαιτούν από αυτούς αυστηρή αποκλειστικότητα που μεταφράζεται όχι μόνο στη μη συμμετοχή σε αγώνες των ανταγωνιστών τους (με τους οποίους ισχυρίζονται πως βρίσκονται στα "δικαστήρια") αλλά απειλούν και με διαγραφή τους Διαιτητές που φωτογραφίζονται στον Τύπο ή στα κοινωνικά δίκτυα με τους ιδιοκτήτες των "άλλων μαγαζιών"!!!   

            Απευθυνόμενοι λοιπόν στους συναδέλφους Διαιτητές και Κριτές όλων των Μαχητικών Αθλημάτων και όλων των Φορέων τους, τους καλούμε να προβληματιστούν για την ορθότητα των παρακάτω συλλογισμών μας με αφορμή και την πρόσφατη συζήτηση που ξεκίνησε με δική μας πρωτοβουλία για το θέμα της απαξίωσης του λειτουργήματος μας. Σε καμία περίπτωση δεν διατυπώνουμε τις θέσεις αυτές γιατί "δεν μας καλούν" ή "γιατί δεν αμοιβόμαστε καλά". Οι θέσεις μας δεν είναι "πικρία" και "χολή" καθώς με παρρησία πάντοτε τις υπερασπίσαμε σε όλα τα Μέσα. Η επιλογή μας, τέλος, να προσφέρουμε ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες μας σε Ομοσπονδίες που κρίνουμε ότι προάγουν το αθλητικό ιδεώδες και το "ευ αγωνίζεσθαι" πέραν του ότι είναι δική μας υπόθεσή, συνάδει απόλυτα με την Αρχή μας ότι η Διαιτησία είναι Λειτούργημα και όχι Επάγγελμα. Δεν λυπόμαστε δε καθόλου που "χαλάμε την πιάτσα". Διαβάστε λοιπόν τις θέσεις μας πάνω στα θέματα που θίξαμε:

      

"Πιστοποίηση" με παράβολο

       Κανένας Φορέας Ερασιτεχνικού μαχητικού αθλήματος δεν νομιμοποιείται να απαιτεί καμιά "αποκλειστικότητα" από τους Διαιτητες-Κριτές. Και αυτό γιατί:
1. Έλαβε χρήματα, τις περισσότερες φορές χωρίς νόμιμη απόδειξη, για το Σεμινάριο Κανονισμών για τους υποψήφιους Διαιτητές που πραγματοποίησε. Έτσι, η W.K.U. κοστολόγησε με 90€ τη Σχολή της στη Θεσσαλονίκη, η τέως Τοπική Επιτροπή της Γου Σου με 90€ και η Π.Ο.Κ. με 120€!!!
Κύριοι, πήρατε "παράβολα" για τις Σχολές και τα πτυχία σας και μάλιστα "μαύρα".
2. Δεν ανακοίνωσε ποτέ, και κυρίως γραπτώς, κάποιον Κανονισμό τον οποίο να κληθούν να προσυπογράψουν οι Διαιτητές και με τον οποίο να συμφωνούν σε αποκλειστική υπηρεσία στον Φορέα τους. Και αυτό γιατί γνωρίζουν ότι ένα τέτοιο έγγραφο, θα εκθέσει τις "Ομοσπονδίες" τους. Γνωρίζετε εσείς κάποιο τέτοιο συμβόλαιο; Δεν συμφωνήσαμε σε τίποτα και δεν νομιμοποιήστε να το ζητήσετε.
3. Καμία εταιρεία δεν καλύπτει οικονομικά σε σταθερή και ικανοποιητική βάση τους Διαιτητές της. Έτσι, αυτοί έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση να συμμετέχουν, με ή χωρίς αμοιβή, σε αγώνες για να βρίσκονται σε ετοιμότητα.
Κανείς δεν μας" κόβει μισθό" για να μας εκβιάζει κιόλας.
4. Ελάχιστες φορές, οι εταιρίες, ή και οι Ομοσπονδίες, καλύπτουν ικανοποιητικα τα εξοδα μετακίνησης, διαμονής και διατροφής των Διαιτητών για αγώνες στην Αθήνα και χρησιμοποιούν ελάχιστα από τα στελεχη τους της επαρχίας. Σχεδόν πάντα η αμοιβή είναι ελάχιστη μπροστά στις ατελείωτες ώρες και την πίεση μιας διοργάνωσης. Θα έπρεπε να περιμένουμε να καταδεχθείτε να μας καλέσετε στην Αθήνα χωρίς να διαιτητευουμε αλλού;
5. Μας κάλεσε η W.K.U. ή η Π.Ο.Κ. ή το Γου Σου την ίδια ημερομηνία και αρνήθηκαμε να παρέχουμε υπηρεσίες ώστε να κατηγορηθουμε ως "αναξιόπιστοι"; Αυτή θα ήταν και η μοναδική περίπτωση να "καταγγείλει" μονομερώς τη σύμβαση μας που, πρέπει να πούμε, δεν υπογράψαμε και ποτέ.
6. Οι Ομοσπονδίες και οι εταιρείες σας λαμβάνουν παράβολα για κάθε αθλητή που αγωνίζεται την ίδια ώρα που οι Διαιτητες υπογράφουν πως παρέχουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους. Κέρδη για τους διοργανωτές, κόπος, άγχος και εκβιασμοί για τους Διαιτητες. Τα παράβολα ενός μόνο αγώνα που πληρώνουν οι αθλητές αρκούν για την αποζημίωση του Διαιτητή.  
7. Ενοχλούνται οι διοργανωτές όταν διαπιστώνουν ότι "δικοί τους" Διαιτητές συμμετέχουν και σε τουρνουά άλλων Ομοσπονδιών. Απαγορεύουν και λογοκρίνουν φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα ζηλοτυπα ως "απατημένες σύζυγοι". Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να το απαιτείτε αποκλειστικότητα χωρίς να την πληρώνετε και σίγουρα δεν την αξίζετε με αυτή την συμπεριφορά. Αυταρχισμός και αυθαιρεσία. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι "Ομοσπονδιάρχες" έχουν απέναντι τους οικογενειάρχες, εργαζόμενους και επιστήμονες τους οποίους αντιμετωπίζουν ως υποτακτικούς.  
8. Ας σταματήσουμε να βαυκαλιζομαστε όλοι μας, προπονητές, αθλητές και φυσικά Διαιτητές, πως διευθύνουμε δήθεν "επαγγελματικές βραδιές", χωρίς ασφάλιση, με μηδενικά οικονομικά κίνητρα, χωρίς διάρκεια και προοπτική. Χάντρες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς, κυρίως τους εκτός Αθηνών.
9. Μας είναι αδιάφορο εάν βρίσκεστε σε δικαστική διαμάχη μεταξύ σας (η Π.Ο.Κ. με την W.K.U., αυτή με το Γου Σου ή με όποιους άλλους). Οι Διαιτητές δεν ευθύνονται και είναι σίγουρο πως οι διαμάχες αυτές έχουν σκοπό τη μοιρασιά της "πίτας", δηλαδή των αθλητών που θα αγοράσουν ζώνες, νταν, πτυχία, αστέρια και θα παίξουν στα τουρνουά τους.
10. Διαιτησία με δικά μας έξοδα για εισιτήρια, διαμονή, φαγητό, ακόμη και για την ομοιόμορφη εμφάνιση με την "Εθνικη" αποστολή (πόσες "Εθνικές" έχει η χώρα;) δεν νοείται. Ο Διαιτητής ασκεί Λειτούργημα και πρέπει να υποστηρίζεται για τη σωστή τέλεση του.
             Αγαπητοί συνάδελφοι, το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την κατάσταση αυτή το έχουμε οι ίδιοι οι Διαιτητές καθώς επιτρέπουμε τον κάθε "Πρόεδρο" να μας εκβιάζει και να εξαγοράζει τις υπερπολύτιμες υπηρεσίες μας με ψίχουλα την ώρα που κερδίζει ακόμη και από τις συνεχείς "πιστοποιήσεις", "αναβαθμίσεις" και τα χρωματιστά "αστέρια" μιας ψευτο-διεθνοποίησης (όπως τα "μπλε" της W.K.U. των 250€). Δεν λείπουν οι φορές που οι συνάδελφοι διχάζονται από τη διασπαστική πολιτική των εταιρειών και πλειοδοτούν άθελα τους σε κακοήθεια εναντίον άλλων Διαιτητών. Μην το επιτρέπετε. Ουδέποτε έχουμε διαβάσει οποιονδήποτε αντίλογο και δεν πιστεύουμε πως θα γίνει τώρα. 

             Οσο, οι "Πρόεδροι" θα ντύνουν με ένα πουκάμισο τους φίλους τους και θα αλλάζουν την κρίση που τους δίνουμε πάνω στο τραπέζι της γραμματείας ώστε να "γίνει η δουλειά" και να φεύγει ικανοποιημένος ο "πελάτης", Διαιτησία αξιοπρεπής και σεβαστή από όλους δεν θα υπάρξει. Να μην το επιτρέψουμε.